Zamknięte miasto. Kursujące nocami karetki. Mieszkańcy porywani przez ludzi w gumowych kombinezonach z maskami na twarzach. To nie scenariusz filmu science-fiction, ale fabuła "Zarazy" - reporterskiej opowieści o epidemii ospy, ktĂłra wybuchła we Wrocławiu w czasach, gdy większość lekarzy nie pamiętała już nawet, jak wyglądają objawy tej choroby. Przez dwa miesiące 1963 roku nikt nie mĂłgł wjechać do miasta ani go opuścić, ogromna część mieszkańcĂłw leżała w tworzonych naprędce izolatoriach. Dzięki skuteczności Ăłwczesnej propagandy i cenzury do dzisiaj mało znamy ten epizod naszej wspĂłłczesnej historii.

Jerzy Ambroziewicz napisał opowieść faktu na miarę mistrza tego gatunku Normana Mailera. "Czujemy narastanie grozy" - pisano o książce. Jednak jest to nie tylko historia epidemii we Wrocławiu, ale rĂłwnież studium psychologiczne społeczności w obliczu zagrożenia. Wtargnięcie choroby zmieniło ludzi i panujące między nimi stosunki. Wrocławskie zdarzenia ułożyły się w reporterską wersję "Dżumy".